REM BRAND NAME project – Η γνησιότητα του καλλιτέχνη στην Αθήνα από την αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος Δελτίο τύπου

                       

Η αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος μας καλεί να παίξουμε ένα επιτοίχιo art-παιχνίδι από τις 11 έως και τις 30 Δεκεμβρίου…

Με την τελευταία έκθεση για το 2014 με τίτλο “Rem Brand Name – Η γνησιότητα του καλλιτέχνη”, ένα εικαστικό project των φοιτητών του 3ου εργαστηρίου Ζωγραφικής ΤΕΕΤ Φλώρινας του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, μπορούν όλοι να αποκτήσουν ένα έργο τέχνης δίνοντας, γιατί όχι, έστω και 5 ευρώ!

Ανοιχτό Κάλεσμα/ Έκθεση μικρογραφίας "Quar-t", στην γκαλερί Artis Causa, Θεσσαλονίκη

Υπάρχουν  φορές όπου η δημιουργική πράξη δεν καταφέρνει να μεταφέρει τον σκοπό της, παραμένοντας ακατανόητη προς τρίτους, εξαιτίας της πολυπλοκότητάς της. Ωστόσο η πολυπλοκότητά της μπορεί και πρέπει να αποτελεί συνδυασμό απλοτήτων. Σε μια προσπάθεια κατανόησης της καλλιτεχνικής πράξης επινοήθηκαν τα Quar-t.

Quar-t: συμπυκνωμένες δημιουργικές πράξεις/χειρονομίες, που απαρτίζουν τον πυρήνα της εικαστικής σκέψης.

Καβουρίδης Βασίλης- +χώρώ

       

                    

Η πραγματικότητα, τα όρια και η αλήθεια σε μια συνεχή αμφισβήτηση και επαναδιαπραγμάτευση με σκοπό… Χωρίς σκοπό !

Το παιχνίδι χάνει το νόημα του μόλις αποκτά σκοπό. Έτσι εδώ θα αναφερθεί η πορεία του παιχνιδιού και ο τρόπος που το ίδιο έθεσε τους κανόνες.

Ένα κομμάτι του παλιού στρατοπέδου της Φλώρινας επαναχρησιμοποιείται, ανακυκλώνεται αναδεικνύεται ιστορικά και μας καλεί ένα παιχνίδι αυτοπραγμάτωσης που περνά από διάφορα στάδια. Όλα αυτά μέσα από την σχέση και αλληλεπίδραση φωτός και σκοταδιού, χώρου και χρόνου με το ανθρώπινο σώμα.

Με κατά 98% ανακυκλωμένα υλικά όπως γυαλί, φελιζολ, γύψο, κάρβουνο κ.α. μια εγκατάσταση που αναδιπλώνεται σε διακόσια και πλέον τετραγωνικά μετρά.

Σύλληψη και κατασκευή : Βασίλης Καβουρίδης

Την εγκατάσταση πλαισιώνουν μουσικά οι :

 Βασίλης Τζαβάρας με τα κομμάτια ΄΄afternoon΄΄ και ΄΄the mirror΄΄ από τον δίσκο "enclosure'' (dna_label) και οι Silent Move (Βασιλης Τζαβάρας και Γιάννης Παξεβάνης ) με τα ΄΄part 1΄΄ και ΄΄part 4΄΄ από το "In seven parts"(Triple Bath)

Ευχαριστώ για την βοήθειά τους:

Χάρη Κοντοσφύρη

Χριστιάν Κωνσταντίνωφ

Θεώνη

Πέτρος Τσουρίλας

Τον δήμο Φλώρινας

Καραγκιοζίδη Ακη

Καρακόλη Μιχάλη

Αναγνωστόπουλο Ιωάννη

Δήμητρα Βούζου-Ενσωμάτωση

     

Ορισμός

Ο όρος ενσωμάτωση (mainstreaming, incorporation) δηλώνει τη μονόδρομη προσκόλληση και εξομοίωση τινός προς ένα όλο ή, αλλιώς, την απόκτηση σώματος ή ροής με πρόσκτηση χαρακτηριστικών ενός ετεροειδούς συνόλου και απώλεια των αρχικών του χαρακτηριστικών.  (Πρακτικά του  ελληνικού ινστιτούτου Εφαρμοσμένης Παιδαγωγικής και Εκπαίδευσης (ΕΛΛ.Ι.Ε.Π.ΕΚ)4ο πανελλήνιο συνέδριο με θέμα «σχολείο ισο για παιδιά άνισα»Αθήνα 4-6 Μαιου 2007)

Ακόμα:

-ένταξη μέσα σε κάτι άλλο, έτσι ώστε να αποτελέσει με αυτό ενιαίο σώμα
-εξαλείφω τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ξένων στοιχείων που εισέρχονται (για χώρα, κοινωνία, γλώσσα, ήθη κτλ.) 
-απόκτηση υλικού σώματος, η υλοποίηση, ο εφοδιασμός κάποιου πράγματος με υλικό περίβλημα αντίθετα: εξαϋλωση
-(μτφ.) η υλική υπόσταση που αποχτά μια αφηρημένη έννοια, η ενσάρκωση, η προσωποποίησή της

Προσέγγιση του έργου – Αναπαράσταση έννοιας ενσωμάτωσης

Με το έργο μου κάνω μια απόπειρα αναπαράστασης της έννοιας της ενσωμάτωσης. Προσεγγίζω την ενσωμάτωση -από μια ανθρωποκεντρική σκοπιά-ως μια ακούσια,συχνά βίαιη διαδικασία που σηματοδοτείται με την γέννηση του σώματος και πηγάζει από την ίδια την ύπαρξη σαν επίταγη, επαναλλαμβανόμενη διαρκώς σαν ένα αρχετυπικό μοτίβο και περικλειωντας εννοιες όπως η αρχή,το τέλος,η αποκοπή αλλά και υλικά, κοινωνικο-πολιτισμικά, ηθικο-φισολοσοφικά στοιχεία.

Έρη Αγρίου-ΨΧ

Με το λύχνο του άστρου,
στους ουρανούς εβγήκα
Στο αγιάζι των λειμώνων
Στη μόνη ακτή του κόσμου.
Που να βρώ την ψυχή μου.
Το τετράφυλλο δάκρυ.

Οδηγέ των ακτίνων
και των κοιτώνων Μάγε
Αγύρτη που γνωρίζεις
 το μέλλον μίλησε μου.
Που να βρώ την ψυχή μου
το τετράφυλλο δάκρυ

                                                                                                                           ­                        Οδυσσέας Ελύτης.
Άξιον Εστί, (απόσπασμα)

Ψάχνοντας το κρυμμένο ν(ό)ημα

Μοιάζει πως έτσι είναι σχεδιασμένο από την αρμονία του σύμπαντος να ισορροπεί η ζωή σε δίπολες έννοιες, φως και σκοτάδι, ζωή και θάνατος, αρχήκαι τέλος, ορατό και αόρατο, έννοιες στις οποίες προσπαθεί να  ισορροπήσεικαι η ψυχή  καθώς ψάχνει να βρει το μονοπάτι, κρυφό ή φανερό, που θα την οδηγήσει στην τελείωση της.Με στόχο απόλυτο να βρεί την ψυχή του ο ανθρωπος γεννιέται καί μπαίνει στη μεγάλη περιπέτεια της ζωής. H άφθαρτη εώς εκείνη τη στιγμή οντότητα αναγκάζεται να ξεχάσειπρουπάρχουσες μνήμες καθώς εμπλέκεται στο κόσμο της γέννησης και της φθοράς.

Το δίπολο λοιπόν ξεκινάει απο την στιγμή της γέννησης.Η πρώτη πληροφορία που λαμβάνει το βρέφος είναι ο διαχωρισμός του από την μητέρα.Η μητέρα είναι πάντα ο πρώτος φορέας της  εικόνας της ψυχής, συνδέεται με την ιδέα της ίδιας της ζωής.Το ενιαίο μέχρι τότε περιβάλλον του στη μήτρα, τώρα ξαφνικά γίνεται δύο. Αφήνει την προστασία της μήτρας της, και κερδίζει την πρώτη τουπνοή μέσα από ένα δυνατό κλάμα. Η λέξη ψυχή προέρχεται από το ρήμα ψύχω, που σημαίνει πνέω, αναπνέω, φυσώ, γι’ αυτό ψυχή αρχικά σημαίνει πνοή, φύσημα, δηλαδή αναπνοή, ζωή. Η ανάσα είναι το πρώτο φαινόμενο που σημαδεύει τη ζωή και το σταμάτημα της το πρώτο που σημαδεύει την κατάσταση του θανάτου.

Αλεξάνδρα Τσιτσιντά-Πτυχιακή Εργασία

                                             

Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗΣ[1]

«ΤΕΙΧΗ»

Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.

Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·

διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.

Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.

Όλες οι  εικαστικές τέχνες φανερώνουν μια συγκεκριμένη παράδοση αιώνων που δεν είναι αποκομμένη από το κοινωνικό – πολιτικό γίγνεσθαι της κάθε εποχής.  Επίσης δηλώνουν - όταν αξιοποιούνται - την αποδοχή αυτής της παράδοσης, που θέτει περιορισμούς στον καλλιτέχνη. 
Πολλές φορές αυτοί οι περιορισμοί είναι τόσο ισχυροί που ο καλλιτέχνης αδυνατεί να τους υπερβεί. Ταυτόχρονα ένα εικαστικό έργο μπορεί είναι μία οδός που πηγάζει  από την σκέψη και τα συναισθήματα  του καλλιτέχνη για να καταλήξει στην σκέψη και τα συναισθήματα του θεατή, διατρέχοντας πάντα τον κίνδυνο να μην φτάσει ποτέ στον θεατή και να μην  φύγει ποτέ από την σκέψη του καλλιτέχνη. 

Αναντίρρητα, η σύγχρονη Ελλάδα βιώνει τα τελευταία χρόνια μια βαθιά κρίση σε πολλά επίπεδα. Κυρίαρχα όμως εκδηλώνεται ως οικονομική κρίση. Αυτή η  κρίση ως   «πραγματικότητα»  τείνει να γίνει αποδεκτή από το σύνολο των πολιτών της χώρας.

Μάγδα Χριστοπούλου-‘Το να πεθαίνεις είναι μια τέχνη’

                                                
                                   

                
         Από όλες τις προσαγορεύσεις που μπορούμε εμείς οι άνθρωποι να εκφράσουμε, η γλώσσα είναι η υψηλότερη και μακράν όλων η πρώτη. Η γλώσσα είναι αυτή που κατ' αρχάς και τελικά μας στέλνει νεύματα για την ουσία ενός πράγματος.

Martin Heidegger

Το πέρασμα στην ανυπαρξία είναι παράμετρος που απασχόλησε την ανθρώπινη διανόηση από καταβολής της, σχεδόν στον ίδιο βαθμό με την ύπαρξη. Κάθε αποκλίνουσα μονάδα στις οργανωμένες κοινωνίες των ανθρώπων είχε ως τίμημα της διαφοροποίησής της, την σταδιακή ελάττωση του ζωτικού της χώρου, την απογύμνωση από κάθε παροχή, την ανάδειξη αδιεξόδων,που λειτουργούν ως τροχοπέδη στην πορεία της προς την πραγμάτωση της πλέον αυτονόητης διαδικασίας, «της ύπαρξης καθ’εαυτήν», μέσα στην απλή καθημερινότητα. Οι  ανθρώπινες ομάδες, πάντα υπέβλεπαν τους «παράξενους», τους μη ομαλά ενταγμένους στην γλυκιά ρουτίνα «που δεν μεριμνά δια την αύριον», τους ηθικά και ψυχικά βασανιζόμενους και τους αλλόκοτους οραματιστές, που ζουν και αναπνέουν με προβολή στο μέλλον.Αν ταχθούμε με την άποψη ότι ο άνθρωπος είναι «φύσει πολιτικόνζώον», οι αποκλίνοντες, οι κοινωνικά διωκόμενοι, θα’πρεπε να καταβάλλουν κάθε προσπάθεια αφομοίωσής τους στο σύνολο, στο μέγιστο δυνατό. Όμως, η Ιστορία και η Τέχνη μας έχουν από-δείξει ότι τα πράγματα δεν έχουν έτσι. Στους κοινωνικά ανένταχτους εμπεριέχονται υποκατηγορίες ανθρώπων, ετερόκλητες σαν σύνθεση και επί της ουσίας.Οι ποιότητές τους μπορεί να ποικίλλουν από τα άτομα με σωματικά και διανοητικά προβλήματα, ως τους χαρισματικούς και τους μεγαλοφυείς, μη εναρμονιζόμενους με τον μέσο όρο. Αυτοί οι τελευταίοι, δεν επιδιώκουν την αφομοίωση. `Ίσως και να εντείνουν συνειδητά την ετερότητά τους. Στην ίδια συνομοταξία υπάγονται συχνά και οι άνθρωποι με καλλιτεχνικές προδιαθέσεις και ευαισθησίες, ιδιότητες που αγκαλιάζουν τις πτυχές του κοινωνικοπολιτικού γίγνεσθαι.

Ευαγγελία Καραστέργιου- ΕΣΩταιριΣΜΟς

                                       
                                                                                   

ΕΣΩταιριΣΜΟΣ

έσω-

Μπαίνουμε σε μια οικία φορτισμένη (γεμάτη) αναμνήσεις και μνήμες του παρελθόντος

από ανθρώπους που έζησαν εκεί και χάραξαν τη δική τους πορεία στη ζωή.

Μέσα στο φλοιό της κατοικίας αυτής εκδηλώθηκαν και θάφτηκαν συναισθήματα και προβληματισμοί, που βαραίνουν τους τέσσερις τοίχους.

Εσωταιρισμός

Λαμβάνοντας υπόψη τη δύναμη του χώρου

με τη φθορά του χρόνου και την ερήμωση που έφερε τη λήθη

σε όλα αυτά, που υπάρχουν πλέον πια μόνο στη μνήμη,

καλούμαι -(προσπαθώ, επιδιώκω) με σεβασμό στο χώρο,

να εντάξω τα δικά μου συναισθήματα και προβληματισμούς,

έτσι ώστε μέσα από το έργο μου να βρω τη λύτρωση (απαντήσεις  στα ερωτήματα του νου).

Το σπίτι λειτουργεί σαν το εσωτερικό του εαυτού μου.

Γι αυτό επέλεξα ως τίτλο “τον εσωταιρισμό”, γιατί ως έννοια (ο εσωτερισμός) εμπεριέχει τον αινιγματικό χαρακτήρα ενός έργου και γίνεται προσιτός από περιορισμένο κοινό, όπως συμβαίνει συνήθως με τα συναισθήματά μας.

Γεωργία Δαμιανού - Κατανομή

Κατανομή

Από την παρατήρηση στην οργάνωση

Το έργο που παρουσιάζεται ως πτυχιακή εργασία, αποτελεί την φυσική συνέχεια μιας εικαστικής σκέψης, όπως αυτή προέκυψε, με απαρχή μια παρατήρηση που στην συνέχεια έγινε εμμονή.

Δρώντας παρατηρητικά, σε διάφορες διαδρομές μέσα στην πόλη, ασυναίσθητα, κατέγραφα νοητικά τα απολεσθέντα αντικείμενα, τους τόπους όπου αυτά συσσωρεύονταν και τον πιθανό λόγο απώλεσής τους. Σκεπτόμενη τον αριθμό των μικροαντικειμένων που βρίσκονταν στους δρόμους της πόλης ως αδρανές υλικό, άρχισα να λειτουργώ συναπτικά, προσπαθώντας να βρω κοινά χαρακτηριστικά μεταξύ τους και να αναλογιστώ την χαμένη χρηστικότητά τους. Έπειτα από οργανωμένους περιπάτους, αποφάσισα την συλλογή των αντικειμένων που εμφανιζόταν μπροστά μου με τη μεγαλύτερη συχνότητα, τα τσιμπίδια μαλλιών (φουρκέτες). Μια τυχαία παρατήρηση άρχισε να εισάγει μέσα μου την έννοια της πιθανότητας. Το ευρεθέν υλικό, γέννησε ένα συμβολισμό, ο οποίος επεκτάθηκε στο σύνολο της δουλειάς μου, έτσι, κατέληξα να χρησιμοποιώ στοιχεία παράγωγά του.

Κατανομή

Βασιζόμενη στο κεντρικό οριακό θεώρημα που θέλει το άθροισμα, μεγάλου αριθμού ανεξάρτητων παρατηρήσεων, να ακολουθεί κατά προσέγγιση μια μέση τιμή (κανονική κατανομή), εισήγαγα  στοιχεία της δουλειάς μου, σε μια εφαρμογή (Galton box) που επαληθεύει το θεώρημα, προσπαθώντας να διερευνήσω τις διαφορετικές ερμηνείες που προκύπτουν, μετατοπίζοντας αριθμητικά σύμβολα, με εννοιολογικά. Ως τέτοια σύμβολα, έχουν επιλεγεί, (σε άμεση σχέση με τις φουρκέτες), τα μαλλιά και ο ομφαλός.

Γαβριήλ Φτελκόπουλος- 499 Rhino

Υπερθέαμα - υπεραξία

Η εικαστική μου αναζήτηση, πηγάζει από την ανάγκη έρευνας των σχέσεων ανθρώπου – φύσης – σύγχρονου κόσμου. Με αφορμή το φαινόμενο των ιπτάμενων ρινόκερων που παρουσιάστηκε στους ουρανούς της Νοτίου Αφρικής , κάνω ένα σχόλιο στην ανθρώπινη  καταστροφικότητα και την ηθική πλευρά των πράξεων μας. Η εσωτερική μετανάστευση του είδους από την WWF έκανε την απουσία από το φυσικό τοπίο πιο έντονη. Ένα υπερθέαμα ανθρωπιάς στήθηκε με χαμένο την φύση. Ο μαύρος ρινόκερος βρίσκεται υπό πλήρη  αφανισμό. Αυτό το κερασφόρο θηλαστικό έχει αφανιστεί από πρόσωπου γης με σκοπό την απόκτηση του κεράτου του. Ένα φυσικό όπλο που τον προστατεύει, γίνεται η λεία του ανθρώπου. Συλλέγει αυτό το θησαυρό για να ανακαλύψει το βαθύτερο μυστικό του ίδιου του τροπαίου. Αντίθετα με το ρινόκερο ένα άλλο είδος της φύσης υπέρ παράγεται, το καλαμπόκι. Το κέρδος και αυτή τη φορά παίζει το ρόλο του. Τα μεταλλαγμένα έχουν μπει στη ζωή μας για τα καλά. Ενώ υπέρ παράγουμε την ίδια ώρα εξαφανίζουμε. Κρατάμε το καλύτερο κέλυφος με το πιο σάπιο περιεχόμενο. Δημιουργούμε ομοιώματα, και ξεγελάμε τους εαυτούς μας. Το θέαμα για τον άνθρωπο έχει γίνει πολύτιμο, συλλέγει ό,τι υπεραξιώνει. Χτίζουμε πολιτισμούς θεάματος μέσα σε τεχνητά συστήματα. Ταυτόχρονα είναι πολύ προβληματικό το να παίζει κανείς το ρόλο του πολίτη. Το πολιτικοκοινωνικό παιχνίδι συνεχίζεται με διαφορετικά χρώματα, αλλά κάτω από τη σημαία του κέρδους. Δεν αντέχει το ύψος αλλά εκφράζει την προτίμηση του στις πεδιάδες. Μιλάμε με λέξεις που δεν έχουν συγκεκριμένο νόημα. Κανείς δεν μπορεί τελικά να εκφράσει  αυτό που πρέπει να ειπωθεί, επειδή υπάρχει ένα μη ειπωμένο, το οποίο κυβερνάει υπογείως.

« Έτσι αναγκαίο εί­ναι το φανερό και χρήσιμο το αδήλωτο». Λάο Τσέ

Όλγα Μπογδάνου-Σκέψη Αποσπασμάτων

Για να αισθανθείς την ψυχή και να παρουσιάσεις
απο το αίσθημα χωρίς λεξιλόγιο είναι νομίζω
ένας από τους λογούς που με οδήγησαν στην μονοχρωμία.

Υves Klein

ΣΚΕΨΗ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΩΝ

Μέσα από τα ίχνη τυχαίων καταστάσεων και σε μια προσπάθεια διόρθωσης  τους  ξεκίνησεαυτή η  εικαστικήδιαδρομή.

Υ Λ Ι Κ Ο Τ Η Τ Α.Ως στοιχείο αποτέλεσε την  αρχή της.  Η υλικότητα που βγαίνει από το χαρτί και  μέσα από τα κενά, και που με την διαφάνεια της
μπορούμε να διακρίνουμε τον εσωτερικό κόσμο.

Ε Σ Ω Τ Ε Ρ Ι Κ Ο Τ Η Τ Α.O πυρήνας, βγαίνει μέσα από το κενό και έχει ως ίχνος μια διαδρομή, χωρίς όρια. Εμπλέκονται  εμπειρίες και  αναμνήσεις.Η  δημιουργία νέων τόπων,  καταστάσεων.Αόρατα σχόλια.

Ένα είδος κάθαρσης από οποιοδήποτε στοιχειό του παρελθόντος.
Μια νέα αρχή, μια νέα γέννηση.

Το Λ Ε Υ Κ Ο που παραπέμπει στο ελεύθερο. Στο κενό.

Κ Ε Ν Ο που  λειτουργεί ως στοιχείο
απεγκλωβισμού από την εσωτερική μας διάθεση.

Ένας αέρινος ρυθμός και ελεύθερες κινήσεις .

Μια άϋλη ευαισθησία.

Μια συνομιλία.

Α Π Ο Τ Υ Π Ω Μ Α Τ Α...

Αποτυπώματα ανθρώπων και στιγμών που αφήνουν με το περασμα τους.

Αφαιρώντας την ύλη.

Η διαδρομή που η σκέψη διάνυσε.

Το Ι Χ Ν Ο Σ της απόφασης,  μια  χειρονομία.

Μια ολική Χ Ε Ι Ρ Ο Ν Ο Μ Ι Α.
Μια καθαρή και μονόχρωμη χειρονομία,
μονόχρωμες προτάσεις που δημιουργούν χώρους μέσα στον χώρο.

Ευαισθητοποιημένη επιφάνεια, ευαισθητοποιημένη εσωτερικότητα.

Κενό και οπές,ανοίγματα. Παραπέμπουν στην  έξοδο, στην απελευθέρωση, την γέννησητον θάνατο,  την δημιουργία, την διάλυση, αλλά και την φθορά.

Στην χάρτινη επιφάνεια υπάρχουν  Ε Π Ε Ι Σ Ο Δ Ι Α  μικρά, μεγάλα.
Στοιχεία από το ίδιο το υλικό αλλά και από τυχαία γεγονότα.Συμβάντα που εξελιχθήκαν
με την πάροδο του χρόνου. Ίχνη φθοράς  από την χρήση κάθε εργαλείου που χρησιμοποιήθηκε.

Η διαφορετικότητα των εργαλείωνσυμβολίζει τους ανθρώπους που πέρασαν, την ταυτότητα τους.Αφημένα πάνω στο λευκό , ανακαλούν τις Μ Ν Η Μ Ε Σ .

Φόρμες, που αρχικά ξεκίνησαν τυχαία και αργότερα έγιναν επεμβάσεις στην λευκή επιφάνεια έχοντας σαν αποτέλεσμα να φάνουν εικόνες.Σημεία της ίδιαςύλης,
χωρίς άλλες χρωματικές επεμβάσεις.

Οτιδήποτε συμβαίνει είναι αποτέλεσμα της εσωτερικότητας του.
Η εσωτερικοτητα γινεται εξωτερικοτητα.

Το Π Ε Ρ Α Σ Μ Α, από μια κατάσταση των τόπων σε μια άλλη που επιτρέπει
το παιχνίδι μιας διαδρομής..

Εσωτερικές διαδρομές, αναζητήσεις.Σ Ι Ω Π Η.

Η εσωτερική  διαφάνεια που σιγά σιγά φωτίζει μέχρι να εκραγεί  και να διασκορπιστεί.

Το διάΚΕΝΟ των εικόνων.

Δελτίο Τύπου/RemBrand name@Gallery Lola Nikolaou

Η ομάδα Μακρύ Όχημα θα παρουσιάσει το εικαστικό παιχνίδι της διαμεσολαβημένης φήμης των καλλιτεχνών, με τίτλο REM- Brand Name project/ Η γνησιότητα του καλλιτέχνη, στην Gallery Λόλα Νικολάου στην τελευταία έκθεση του καλοκαιριού. 

Με αφορμή το αυτό-πορτρέτο του Rembrandt με τραγιάσκα θα διερευνηθούν στιγμές υποκειμενικότητας και αυθεντικότητας στην εικαστική καθημερινή ζωή. Ζωγράφος, γλύπτης ή καλλιτέχνης, η γνήσια ατομικότητα δεν μπορεί παρά να είναι η σύνθεση μιας συγκεκριμένης ιδιαιτερότητας με το καθολικό. Για να μπορέσει το υποκείμενο ζωγράφος-γλύπτης να εμφανιστεί ως καλλιτέχνης πρέπει ταυτόχρονα να είναι πλούσιο σε ένα περιεχόμενο ιδιότυπο και ωστόσο γενικεύσιμο. Αυτή η ολοκλήρωση έρχεται με μια σειρά ενδιάμεσων δραστηριοτήτων που μας προμηθεύει η αισθητική. Τι εκκλήσεις εκπέμπει μέσα στην κοινωνία ο καλλιτέχνης; Η Αγορά της τέχνης τι συνδιαμορφώνει; Παραμένει ανάρμοστη ως προς τον καλλιτέχνη; Θα ενδώσουμε στις πλάνες της χαμένης παράδοσης ή θα σταθούμε στο επίπεδο της πρόκλησης που εκτοξεύει η απόσυρση του καταναλωτικού κόσμου; Πώς ένας καλλιτέχνης βλέπει τον καλλιτέχνη-εαυτό; Η έκθεση προτείνεται προσδοκώντας σε μια βιωματική σχέση με την ακαταλληλότητα της ανταλλακτικής αξίας του έργου τέχνης.

Σκοπός του παιχνιδιού είναι ο επισκέπτης να δοκιμάσει να αποκτήσει ένα έργο με ελάχιστα χρήματα που θα κριθεί από την κλήρωση, ενώ το έργο του καλλιτέχνη και κατά συνέπεια ο καλλιτέχνης μαζεύουν ΦΗΜΗ.

Συμμετέχουν οι: Ανδρεάδη Λάγια, Αντωνιάδου Μαριάννα, Βιτάσταλη Αριάδνη, Γαίτου Πηνελόπη, Γεωργιτσέλλη Μπόρις, Γιαννακούλας Κώστας, Γιοβάνογλου Αναστασία, Γκρίζη Αφροδίτη, Γουναρίδου Μαρία,  Γραμμάδας Κωνσταντίνος, Δαλάκα Αλεξάνδρα, Δαμιανού Γεωργία, Δάπης Θανάσης, Δήμογλου Μαρία, Θεμιστοκλέους Ελοίζος, Θεοφίλου Μαρί, Καζαντζής Σπύρος, Καμπιώτης Γιάννης, Καραμαύρου Ιουλίττα, Καρούλια Κατερίνα, Κέκελη Θεοδοσία, Κομπατσιάρη Μαρία, Κόντου Γεωργία, Κορωνιού Παναγιώτα, Κουζούνη Μίνα, Κωνσταντινοπούλου Μαρία, Λαμπαδάκης Αλέξανδρος, Λαμπροπούλου Κατερίνα, Λάτσιος Βασίλης, Λιόκα Άννα, Μπαϊρακτάρη Δήμητρα, Μπλιούμης Θανάσης, Μπογδάνου Όλγα, Μπουρνάς Κυριάκος, Νάκου Αλεξάνδρα, Ντεγίδης Φίλιππος, Παλάντζας Δημήτρης, Παναγιωτόπουλος Νίκος, Παναγιώτου Αγγέλα, Παναγιώτου Μαρία, Πανταζής Γιώργος, Παπακώστα Ελένη, Πέσχου Σεβαστή,Πετκάνη Μαρία, Πετρόπουλος Δημήτρης, Πιπίνη Χρυσάνθη, Πουλιάση Ειρήνη, Πούλιος Θανάσης, Ρήμος Αργύριος, Σαββίδου Αναστασία, Σαμαρά Άννα-Μαρία, Σμυρνάκη Άννα-Μαρία, Σταματογιάννη Έλενα, Τασούλα Μαρία, Τόλιου Ελευθερία, Τοπουρίδης Νίκος, Τρασανίδης Φώτης, Τσακίρης Κωνσταντίνος, Τσαντίδης Αλέξανδρος, Τσαντίκη Νικολέτα, Τσιάλιου Μάνθα, Τσόγκα Ιωάννα, Τσουμάνη Αγγελίνα, Φουντουραδάκη Ειρήνη, Φτελκόπουλος Γαβριήλ, Φώτης Μπάλας, Χατζή Γεσθημανή, Χατζηαθανασίου Έλενα, Χριστοπούλου Μάγδα 

 Η έκθεση αυτή είναι ένα εικαστικό project των φοιτητών του 3ργαστηρίου Ζωγραφικής ΤΕΕΤ Φλώρινας του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με συντονιστή τον Χάρη Κοντοσφύρη και βασίζεται σε μια ιδέα του Γαβριήλ Φτελκόπουλου. Στην έκθεση συμμετέχει και το 3ο εργαστήριο Ζωγραφικής της Σ.Κ.Τ. του Α.Π.Θ. με υπεύθυνο καθηγητή τον Γιώργο Τσακίρη

Τσιμισκή 52
27.06 – 22.08.2014
Εγκαίνια Παρασκευή 27 Ιουνίου 2014, 18.00 – 23.00.